چهل منقبت حضرت فاطمه ی زهرا (علیهاالسّلام)

15. چنان که حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به شیعیان و دوستان امیرالمؤمنین (علیه السّلام) و یازده اولادش (علیهم السّلام) مژده ی رستگاری داده است، در موارد بسیار به شیعیان و محبّان حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) نیز بشارت نجات و رهایی از عذاب داده است و این خود، از شئون مخصوص صاحبان ولایت است؛
16. سواره محشور شدن حضرت زهرا (علیهاالسّلام) همانند پدر، همسر و فرزندانش؛
17. رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرماید:
«در روز قیامت، من دست به دامان جبرئیل می شوم [گویا مقصود پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) این باشد که جبرئیل نماینده ی خدای متعال است و من متمسّک به دامان و رحمت الهی هستم].»
سپس در ادامه ی سخن چنین می فرماید:
«دخترم زهرا (علیهاالسّلام) دست به دامان من و علیّ بن ابی طالب (علیهاالسّلام) متمسّک به فاطمه (علیهاالسّلام) است و یازده فرزندش دست به دامان علی (علیه السّلام) هستند.»؛
18. سخن گفتن حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) با مادرش آنگاه که در رحم مادر بود و او را به شکیبایی دعوت می فرمود و این خود از نشانه های مقام ولایت است؛
19. حضرت صدّیقه ی زهرا (علیهاالسّلام) نیز، همانند امیرالمؤمنین (علیه السّلام) و فرزندان معصومش (علیهم السّلام) در هنگام ولادت، لب به شهادتین گشوده است و این خود از شئون مخصوص صاحبان ولایت است؛
20. اشتراک فاطمه (علیهاالسّلام) با پدر، همسر و فرزندانش در علم به آنچه در گذشته واقع شده است و آنچه که در آینده به وقوع خواهد پیوست و آنچه تا روز قیامت واقع شدنی نیست و این دانش نیز مخصوص اولیای خداست و دارا بودن چنین علمی از نشانه های مقام ولایت می باشد؛
21. فاطمه (علیهاالسّلام) همانند ائمه ی اطهار (علیه السّلام) مبارک، با طهارت، پاک و پاکیزه از مادر تولّد یافته است؛
22. رشد حضرت رقیّه ی زهرا (علیهاالسّلام) هم سان با ائمه ی اطهار (علیهم السّلام) در هر روز به قدر یک ماه است و در هر ماه به یک اندازه ی یک سال است. ممکن است در اینجا مقصود نمو معنوی و روحی باشد، نه رشد جسمانی، در هر حال و به هر معنایی که درباره ی ائمه ی اطهار (علیهم السّلام) متصوّر است، عیناً در فاطمه (علیهاالسّلام) نیز چنان است؛
23. هنگام ولادت فاطمه (علیهاالسّلام) نور او تمام خانه های «مکّه» شرق و غرب را فرا گرفت؛ چنان که در تولّد پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز تمام جهان از نور مبارکش روشن شد، گویی با نورافشانی این موجود مقدّس، خدای تعالی به اهل آسمان و زمین به فرشتگان و تمام مخلوقات اعلام می فرماید: «اینک تولّد یافت آن بشری که نور جهانیان از اوست و سبب خلقت عالمیان و علّت آفرینش تمام مخلوقات بوده است.»؛
24. در آن هنگام که حضرت زهرا (علیهاالسّلام) از حضرت خدیجه (علیهاالسّلام) ولادت یافت، فرشتگان میلاد او را به یکدیگر بشارت می دادند و تهنیت می گفتند؛ چنان که تولّد پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و ائمه ی اطهار (علیهم السّلام) نیز ملائکه، مقدم مبارکشان را به یکدیگر مژده می دادند؛
25. حبّ فاطمه، همانند حبّ همسر و فرزندانش بر همگان واجب است، حتّی بر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)؛
26. اشتراک حضرت زهرا (علیهاالسّلام) و هم ردیف و هم درجه بودن اوست، با پدر و همسر و فرزندانش در قبّة الوسیله یا درجة الوسیلة بهشت؛
27. اشتراک حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) با پدر، همسر و فرزندانش (علیهم السّلام) در قبّه ای از نور که زیر عرش برپا می شود و جز پنج تن (علیهم السّلام) کسی را به آن رتبه ی والا راه نیست و این مقام غیر از درجة الوسیله است که قبلاً بیان شد؛
28. ورود پنج تن (علیهم السّلام) به بهشت قبل از همه، در حالی که حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) پیشاپیش پدر، همسر و فرزندانش (علیهم السّلام) نخستین کسی است که وارد بهشت می شود؛
29. حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) یکی از کلماتی است که حضرت آدم (علیه السّلام) فرا گرفت و حضرت ابراهیم (علیه السّلام) نیز با همان کلمات امتحان شد؛ یعنی با کلمات محمّد، علی، فاطمه، حسن و حسین (علیهم السّلام)؛
30. حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) یکی از افرادی است که آیه ی مباهله در شأن آنها نازل شده است و آن وجود مقدّس، بین چهار معصوم (علیهم السّلام) قرار گرفته است؛ یعنی بین محمّد و انفسنا(علی) و ابنائنا(حسن و حسین (علیهم السّلام))؛
31. سنّی و شیعه در این موضوع متّفق القول و هم عقیده هستند که احکامی که در اسلام در مورد محبّت یا عداوت، صلح یا جنگ، دشنام دادن و اذیّت کردن نسبت به پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) جاری است، عیناً نسبت به حضرت زهرا (علیهاالسّلام) نیز معتبر و واجب الاجرا است؛ یعنی اگر کسی نسبت به رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) دشمنی ورزد یا آن حضرت را بیازارد یا دشنام دهد؛ چنان که مجازاتش حد زدن بر او یا کشتن او یا موجب کفر اوست، عیناً در موارد حضرت زهرا (علیهاالسّلام) با پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) یکسان و برابر است؛
32. همتا بودن حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) با حضرت علی (علیه السّلام) در صفات و ارزش های معنوی. اگر حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) آفریده نمی شد، هرگز برای حضرت علی (علیه السّلام) همتایی وجود نداشت، همچنین اگر امام علی (علیه السّلام) خلق نمی شد، حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) را در این جهان نظیر و مانند نبود؛
33. علما و دانشمندان چنین فتوا داده اند که هر کس پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) یا حضرت علی (علیه السّلام)را دشمن بدارد، کافر است. حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) نیز در این مورد با پدر و همسرش شریک است و مشمول این حکم می شود؛
34. چنان که پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و امیرالمؤمنین (علیه السّلام) و فرزندان معصوم او (علیهم السّلام) ملجأ و مرجع توسّل جمیع انبیا بوده اند، بشر از آدم تا خاتم مأمور به توسّل به حضرت صدّیقه ی زهرا (علیهاالسّلام) نیز بوده است. از همان وقتی که حضرت آدم (علیهاالسّلام) آفریده شده و برای استجابت دعا و رفع مشکلاتش توسّل به پنج تن (علیهم السّلام) و شفیع قرار دادن آنها در پیشگاه پروردگار بی همتا توسط جبرئیل (علیه السّلام) به او آموخته شد، تکلیف بنی آدم روشن گردید؛
35. حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) هم سان با امیرالمؤمنین و حسنین (علیهم السّلام) در فضیلت سوره ی «هل اتی» شریک و سهیم است؛
36. حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) در هنگام ولادتش، حورالعین و بانوان عالی مقام را که از جانب خدای متعال به نزد آن حضرت ارسال شده بودند، کاملاً می شناخت و قبل از سلام و احوالپرسی، با ذکر نام، یک یک آنان را مخاطب قرار داد. از این مطلب معلوم می شود که ملاقات و آشنایی حضرت زهرا (علیهاالسّلام) با آنان بی سابقه نبوده و آن وجود مقدّس قبلاً عوالمی را طی کرده است که در مسیر ملکوتی خویش آن فرستادگان آسمانی را دیده و شناخته است؛
37. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) با کمال صراحت می فرماید:
«خدای تبارک و تعالی یک بار بر زمین نظر افکند و از اوّلین و آخرین مرا برگزید و دفعه ی دوم علی را و در سومین نظر اولاد معصوم او را و در چهارمین بار زهرا (علیهاالسّلام) را از میان جمیع زنان عالم، از اوّلین و آخرین انتخاب نمود.»؛
38. بزرگ ترین مقام شفاعت را در روز قیامت، حضرت صدّیقه ی زهرا (علیهاالسّلام) هم سان با پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و امیرالمؤمنین (علیه السّلام) حائز می باشد؛ بلکه می توان گفت آن حضرت را در این رتبه و مقام امتیازی است مخصوص به خود و بی نظیر؛
39. در روز قیامت منبری از نور برپا می شود که پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) بر آن جلوس می نماید و در حالی که جبرئیل و انبیا و اولیا گرد آمده اند، خداوند تبارک و تعالی مقام و منزلت حضرت زهرا (علیهاالسّلام) و پدر و همسر و فرزندان معصومش را به اهل محشر معرفی می فرماید و در هنگام ورود حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) به صحنه ی محشر از جانب حضرت حق تبارک و تعالی ندا می شود:
«ای اهل محشر! نگاهتان را فرو افکنید تا فاطمه عبور نماید.»؛
40. چنان که برتری حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) بر انبیا و مرسلین و ملائکه، با تفحّص و تحقیق در روایات معتبر ثابت شده است، به همان طریق افضلیّت حضرت زهرا (علیهاالسّلام) نیز بر جمیع مخلوقات از انس و جنّ و ملک منصوص و مسلّم است.