تغذیه در اسلام

اسلام مکتب عدل است، نه مثل غربی ها افراط در مصرف گوشت را توصیه می کند، و نه مثل بودایی ها آن را حرام، و نه مثل: برخی چینی ها خوردن گوشت هر حیوانی را به هر شکل جایز می داند. در اسلام برای مصرف گوشت، شرایط و حدودی است، از جمله:

الف: گوشت حیوانات گوشخوار، را نخورید و دارای آلودگی های مختلف میکروبی و انگلی و… هستند.

ب: گوشت درندگان را نخورید، که روح قساوت و درندگی در شما پیدا می شود.

ج: گوشت حیواناتی که موجب تنفر عمومی است، مصرف نکنید.

د: گوشت حیوانی که هنگام ذبح، نام خدا بر آن گفته نشده نخورید.

ه: گوشت مردار را نخورید، چون هنگام مرگ حیوان، خون پیش از هر چیز دیگر فاسد شده و ایجاد نوعی مسمومیت می کند، از این رو حیواناتی که خفه شده، شاخ خورده، پرت شده، کتک خورده و دریده شده اند و جان دادنشان همراه با بیرون آمدن خون نیست، در اسلام خوردن آنان حرام است.[۱]

از همه ی حیوانات حرام گوشت، فقط نام خوک در آیه آمده، چون مصرف آن رواج داشته است، امام صادق(ع) درباره گوشت مردار فرمود: کسی به آن نزدیک نشد مگر آنکه ضعف و لاغری و سستی و قطع نسل و سکته و مرگ ناگهانی او را گرفت.

خونخواری رسم جاهلیّت بود و این کار، سبب قساوت قلب و بی رحمی می شود تا حدّی که خطر کشتن فرزند یا پدر و مادر را به همراه دارد. خونخوار، رفیق و دوست نمی شناسد.[۲] لذا خوردن خون حرام است، اما تزریق آن اشکالی ندارد.

سوال: آیا اجازه کشتن حیوانات برای مصرف گوشت آنها، با رحمت الهی سازگار است؟

پاسخ: اساس آفرینش بر تبدیل و تحول است. خاک گیاه می شود. گیاه، حیوان می گردد و حیوان به انسان تبدیل می شود و نتیجه این تبدیل ها، رشد است.[۳]

۳- دقایقی با قرآن، محسن قرائتی، ص۴۶-