حضرت فاطمه مرضيّه عليها السلام يكى از چهار نفر گريه كنندگان عالم به شمار آمده است .
آن مظلومه پس از رحلت پدرش رسول گرامى اسلام صلّلى اللّه عليه و آله به قدرى مورد انواع ظلم ها و مصائب جسمى و روحى قرار گرفت كه چاره اى جز، گريستن نداشت و آن قدر گريست ؛كه روزى بزرگان مدينه ، محضر امام علىّ عليه السلام شرف حضور يافتند و عرضه داشتند:
فاطمه زهراء عليها السلام شب و روز گريان مى باشد، و آسايش را از ما و از خانواده هايمان سلب نموده است ؛ لذا تقاضامنديم كه از او بخواهى كه يا در شب و يا در روز گريه كند.
و امام علىّ عليه السلام پس از شنيدن اين سخنان دلخراش ، وارد منزل شد و كنار حضرت زهراء عليها السلام نشست و مشغول توصيه و دلدارى آن بانوى مظلومه گرديد.
و پس از گذشت لحظاتى با دلدارى هاى مناسب ، حضرت زهراء اندكى سكوت نمود.
در اين هنگام ، امام علىّ عليه السلام اظهار داشت : اى فاطمه ! بزرگان مدينه از من خواسته اند تا به شما بگويم كه يا شب را براى گريه انتخاب نمائى و يا روز را؟
حضرت زهراء عليها السلام پاسخ داد: يا علىّ! جور و جفاى زمانه چنان بر من هجوم آورده است كه تاب و توان را از من ربوده و بى اختيار مى گِريَم ، ليكن به مردم شهر مدينه بگو كه از عمر من چند صباحى بيش باقى نمانده است و در همين روزها از ميان ايشان رحلت مى كنم .
به همين جهت امام علىّ عليه السلام كنار قبرستان بقيع ، سايه بانى به عنوان بيت الا حزان خانه غم و اندوه و ناله براى همسر مظلومه اش بر پا نمود.
و حضرت زهراى مظلومه عليها السلام هر روز صبح به همراه دو فرزندش حسن و حسين عليهما السلام از خانه اش با حالت گريه رهسپار قبرستان بقيع مى شد، تا بتواند با خداى خود با حالتى آسوده راز و نياز نمايد.
و چون ، شب فرا مى رسيد، امام علىّ عليه السلام به قبرستان مى آمد و همسر دل شكسته و ستمديده اش را به همراه دو نور ديده اش به خانه باز مى گرداند

تلخيص از بحارالا نوار: ج 43، ص 175 177.

از زهد و پارسائی فاطمه (علیهاالسلام) اینكه : روزی پیامبر (صلی الله علیه وآله) دید فاطمه (علیهاالسلام) آنچه داشت در راه خدا به مستمندان داد، فرمود: خاندان محمد (صلی الله علیه وآله) را با دنیای مادی چه كار؟ كه ایشان برای آخرت آفریده شده اند، اگر دنیا به اندازه پر مگسی ارزش داشت ، خداوند یك جرعه آب به كافر نمی داد. در این هنگام پیامبر (صلی الله علیه وآله) فرمود: فداها ابوها: پدرش به قربانش باد.داستان صاحبدلان / محمد محمدي اشتهاردي

جمعیت زیادی دور حضرت علی(ع) حلقه زده بودند. مرد وارد مسجد شد و در فرصتی مناسب پرسید: یا علی! سؤالی دارم. علم بهتر است یا ثروت؟ علی در پاسخ گفت: علم بهتر است؛ زیرا علم میراث انبیاست و مال و ثروت میراث قارون و فرعون و هامان و شداد.مرد که پاسخ سؤال خود را گرفته بود، سکوت کرد. در همین هنگام مرد دیگری وارد مسجد شد و همان طور که ایستاده بود بلافاصله پرسید: اباالحسن! سؤالی دارم، می توانم بپرسم؟ امام در پاسخ آن مرد گفت: بپرس! مرد که آخر جمعیت ایستاده بود پرسید: علم بهتر است یا ثروت؟ علی فرمود: علم بهتر است؛ زیرا علم تو را حفظ می کند، ولی مال و ثروت را تو مجبوری حفظ کنی. نفر دوم که از پاسخ سؤالش قانع شده بود، همان جا که ایستاده بود نشست. در همین حال سومین نفر وارد شد، او نیز همان سؤال را تکرار کرد، و امام در پاسخش فرمود: علم بهتر است؛ زیرا برای شخص عالم دوستان بسیاری است، ولی برای ثروتمند دشمنان بسیار! هنوز سخن امام به پایان نرسیده بود که چهارمین نفر وارد مسجد شد. او در حالی که کنار دوستانش می نشست، عصای خود را جلو گذاشت و پرسید: یا علی! علم بهتر است یا ثروت؟ حضرت علی در پاسخ به آن مرد فرمودند: علم بهتر است؛ زیرا اگر از مال انفاق کنی کم می شود؛ ولی اگر از علم انفاق کنی و آن را به دیگران بیاموزی بر آن افزوده می شود....

حدیث (1) امام حسین علیه السلام فرمودند:

لاتـَرفع حــاجَتَک إلاّ إلـى أحـَدٍ ثَلاثة: إلـى ذِى دیـنٍ، اَو مُــرُوّة اَو حَسَب

جز به یکى از سه نفر حاجت مبر: به دیندار، یا صاحب مروت، یا کسى که اصالت خانوادگى داشته باشد

(تحف العقول ، ص 251)  

حدیث (۲) امام حسین علیه السلام فرمودند:

أیما اثنَین جَرى بینهما کلام فطلب أحدهما رضَـى الاخر کانَ سابقة الىَ الجنّة

هر یک از دو نفـرى که میان آنها نزاعى واقع شود و یکـى از آن دو رضایت دیگرى را بجـویـد ، سبقت گیـرنـده اهل بهشت خـواهـد بــود

(محجه البیصاء ج 4،ص 228)

حدیث (۳) امام حسین علیه السلام فرمودند:

لاأفلَحَ قـَومٌ اشتَـروا مَـرضـاتِ المَخلـُوق بسَخَطِ الخـالِق

رستگـار نمیشوند مـردمـى که خشنـودى مخلـوق را در مقـابل غضب خـالق خریدنـد

(تاریخ طبرى،ص 1،ص 239)

حدیث (۴) امام حسین علیه السلام فرمودند:

(فرهنگ سخنان امام حسین ص/ 476)

حدیث (۵) امام حسین علیه السلام فرمودند:

(مناقب ابن شهر آشوب ج/4 ص/ 69)

حدیث (۶) امام حسین علیه السلام فرمودند:

(بحارالانوارج/ 93 ص/ 294)

حدیث (۷) امام حسین علیه السلام فرمودند:

1.روزه داشتن.امام صادق (ع) فرمودند روزه داشتن در روز عید غدیر  پاداشی معادل روزه گرفتن  درهمه یعمر دنیا رادارد (.اقبال الاعمال ص 476 )

2.غسل کردن

3.افطاری دادن

4.اطعام دادن امام رضا فرمودند کسی که مومنی ر ا<روز غدیر> اطعام کند همانند کسی است که همه پیامبران و صدیقان راطعام داده باشد( .اقبال الاعمال  ص 465)

5.زینت کردن واراستن .

6.پوشیدن لباس نو.

7.دیدار  ومصافحه با مومنان.

8.ابراز شادمانی کردن  تبریک گفتن  هدیه دادن وذکر صلوات.

9.خواندن نماز  عید غدیر خم (دو رکعت ودر هر رکعت حمد وده مرتبه سوره ی توحید ایه الکرسی وسوره ی قدر).

10.عقد اخوت وبرادری.

11.قرأت دعای شریف ندبه .

12.زیارت امیرالمومنین علی (ع) از دور یا نزدیک.

التماس دعا......

امام حسن عسگری(ع):

هرکه فرمان خدا برد ، فرمانش برند

امام حسن عسگری(ع):

هرکه از مردم پروا ندارند ، از خدا نیزنیز پروا ندارد.

امام حسن عسگری(ع):

بدترین بنده آدم دو رو است.

امام  زمان (عج):

چیزی از اخبار شما از ما پنهان نیست .

امام  زمان (عج):

من یادگار خدا در زمین و انتقام گیرنده ی از دشمنان اویم

امام  زمان (عج):

من آخرین وصی هستم و خداوند به واسط من بلا را از پیروان و شیعیان من دور می دارد .

امام  زمان (عج):

من مایه ی امان اهل زمین ام ، چنان که ستارگان مایه ی امان اهل آسمان اند .

امام رضا (ع):

یاری تو ، به ناتوان بهتر از صدقه دادن است .

 امام رضا (ع):

دوست هرکس عقل و دشمنش جهل اوست .

امام رضا (ع):

آفت کار دلبستگی نداشتن به آن است .

امام رضا (ع):

خوش اخلاقی مرد آن است که آزرش به کسی نرسد .

امام جواد(ع):

عالمان به سبب زیادی جاهلان غریبند .

امام جواد(ع):

از همنشینی با آدمشرور بپرهیز ، چرا که او مانند شمشیر برهنه است ، ظاهرش زیبا و اثرش زشت است

امام جواد(ع):

پیامبر اکرم خدا هزار کلمه به علی آموخت که هرکلمه اش هزار کلمه را میگشاید

امام هادی (ع):

از حسد دوری کن ، زیرا اثر آن در تو ظاهر میشود.

امام هادی (ع):

توبه نصوحآن است باطن همچو ظاهر و بهتر از آن باشد

امام هادی (ع):

دوست نادان مایه رنج است.

امام صادق (ع):

خاک قم مقدس است و ساکنانش از مایندو ما از آنهایم.

امام صادق (ع):

عابدترین مردم ، کسی است که واجبات را به پا دارد.

امام صادق (ع):

امیرالمونین مردی بود که بسیار دعا می کرد.

امام موسی کاظم (ع):

نیرومند ترین مردم آن است ه خشم خویش رانگه دارد .

امام موسی کاظم (ع):

سختی ظلم را آن کس (خوب)میشناسد که درمورد حکم و جور ظلم صادر شده است.

امام موسی کاظم (ع):

عدالت از عسل شیرین تر است .

امام سجاد (ع):

ازخوشحالی به هنگام انجام گناه بپرهیز ، زیرا خوشحالی به گناه از انجام خود آن گناه بزرگتر است .

امام سجاد (ع): 

خدایا دل مرا برای دوستی خود خالی کن

امام سجاد (ع): 

خدایا ترس خود را به دل من بیاموز

امام باقر (ع):

نزد خدا چیزی محبوب تر از این نیست که دست خواهش به سوی او دراز شود.

امام باقر (ع): 

همانا حدیث و سخن ما دلها را زنده می کند.

امام باقر (ع): 

همواره چنان باش که از خیر آگاه باشی.